Γράφει η Νικολέττα Λάσκαρη

Βόλτα στην Αθήνα

Είχα την φαεινή ιδέα επειδή σήμερα (5/11/19) είχε λιακάδα να πάω βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, μετά από πάρα πολύ καιρό.

(Να βλέπω το κείμενο και να μην έχω τέτοιες ιδέες ποτέ ξανά).
Την ώρα που γράφω αυτές της γραμμές είμαι πολύ θυμωμένη.

Παίρνω το λεωφορείο 755 κολλάει η ράμπα και δεν μαζεύεται για να ξεκινήσει το λεωφορείο. Την μαζεύει χειροκίνητα ο οδηγός με μανιβέλα. Ξέρετε κύριοι του ΟΑΣΑ τα λεωφορεία θέλουν και συντήρηση.

Φτάνω στην Ομόνοια όπου το ασανσέρ του μετρό είναι εκτός λειτουργίας εδώ και τρεις μήνες!!! Έπρεπε να περιμένω να έρθει δρομολόγιο να σταματήσει για να περάσω μέσα από βαγόνι του να πάω απέναντι να χρησιμοποιήσω ασανσέρ που δούλευε. Αναρωτιέμαι αν θέλουμε ως τουρίστες τα Άτομα με Αναπηρία στην Αθήνα.

Κατά τη διάρκεια της βόλτας υπήρξε ανάγκη να χρησιμοποιήσω τουαλέτα. Μιας και δημόσιες τουαλέτες δεν υπάρχουν (γιατί δεν έχω καταλάβει ακόμα) λέω ας πάω σε ένα Αγγλικό μαγαζί που είμαι σίγουρη ότι πληροί τις προδιαγραφές. Εκεί με περιμένει ακόμη μια έκπληξη καθώς η αναπηρική τουαλέτα έχει ανακαινιστεί αλλά ο αρχιτέκτονας και ο μηχανικός δεν έχουν μπει καν στο κόπο να γνωρίζουν τις διαστάσεις ενός αναπηρικού αμαξίδιου με αποτέλεσμα να μην κλείνει η πόρτα της τουαλέτας… Αποφασίζω να κρατηθώ μέχρι να πάω σπίτι μου.

Ξέρετε δεν φτάνει να δηλώνουμε δημόσια ότι μας ενδιαφέρει η ποιότητα ζωής των Ατόμων με Αναπηρία, οφείλουμε να το κάνουμε πράξη.