Γράφει ο Παύλος Γεωργίου

Σε λίγες μέρες οι πρώτοι κάτοικοι του Ολυμπιακού Χωριού κλείνουν δεκαεπτά χρόνια από την εγκατάστασή τους σε αυτό. Έχουν κάθε λόγο, λοιπόν, να αισθάνονται -και να είναι- μέρος της ιστορίας και της καθημερινότητας αυτού του τόπου, του Δήμου Αχαρνών, και να μη νιώθουν «φιλοξενούμενοι». Προφανώς έχουν όλοι τις ίδιες καθημερινές ανάγκες, τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις, όπως κάθε δημότης και πολίτης αυτής της χώρας.
Αυτονόητο, θα πείτε. Ακριβώς, αυτονόητο! Μόνο που τα αυτονόητα έχουν προ πολλού εκλείψει!
Συνέχεια →

Γράφει ο Παύλος Γεωργίου

Πολλοί καλοπροαίρετοι μεν, αλλ’ «ου κατ’ επίγνωσιν ζηλωτές», μετά την πρόσφατη λήψη μέτρων, θεωρούν ότι η Εκκλησία βρίσκεται σε διωγμό και ότι τέθηκε σε απαγόρευση η θ. λατρεία και η θ. Κοινωνία. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει βέβαια και το μόνο που καλώς -κατά τη γνώμη μου- συνέβη, είναι η απαγόρευση συνάθροισης πιστών στους λατρευτικούς χώρους όλων των θρησκευμάτων, για ένα χρονικό διάστημα το οποίο πιθανότατα θα επεκταθεί. Όσον αφορά τη θ. Κοινωνία, για τους ενσυνείδητα πιστούς αναμφίβολα δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος, κάτι που οι υπόλοιποι θα κατανοήσουν εάν και όταν αξιωθούν να γίνουν και αυτοί πιστοί, αλλά όχι κατ’ έθιμο. Δεν τέθηκε όμως, ούτε πρόκειται να τεθεί, θέμα απαγόρευσης της θ. Κοινωνίας γιατί απλούστατα, πέραν των άλλων, χωρίς θ. Λειτουργία δεν υπάρχει θ. Κοινωνία. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι οι εκκλησίες πρέπει να γίνουν φαρμακεία ή σουπερμάρκετ και να προσέρχονται με ανάλογο τρόπο οι πιστοί να κοινωνήσουν με το δελτίο στο χέρι και να φύγουν άρον-άρον. Ας μη ξεχνάμε πως το μυστήριο της θ. Κοινωνίας προαπαιτεί τη συμμετοχή των πιστών σε όλη τη διάρκεια της θ. Λειτουργίας -και μάλιστα την ενότητα του συνόλου, δηλ. όλων- σε πλήρη αντίθεση με αυτό που πρακτικά η πλειοψηφία εφαρμόζει! Ξέρω ότι αρκετοί έχουν αντιρρήσεις, αλλά δεν έχω την πρόθεση να τις συζητήσω εδώ, γιατί σκοπεύω σε άλλες προτεραιότητες. Κλείνω αυτό το κομάτι με την παρατήρηση ότι ενώ ο Θεός δοκιμάζει σήμερα την πίστη μας, κάποιοι χωρίς να το συνειδητοποιούμε αντιστρέφουμε τη δοκιμασία και προκαλούμε εμείς Εκείνον για να μας προφυλάξει από την αφροσύνη μας.
Συνέχεια →

Γράφει ο Παύλος Γεωργίου

Παρακολουθώ, αμήχανα είναι γεγονός, τη διένεξη μεταξύ αυτών που απολυτοποιούν ό,τι θεωρούν πίστη και εκείνων που πιστεύουν ότι είναι ΟΙ θεματοφύλακες της επιστήμης. Το περίεργο είναι, ότι ενώ και οι δύο πλευρές σχεδόν ταυτίζονται στη νοοτροπία, παρ’ όλα αυτά αντιμάχονται με πάθος η μία την άλλη, ίσως γιατί τα ομώνυμα απωθούνται.
Αν κάνουμε μια «τομογραφία» στην ιστορία της επιστήμης, με τομές ας πούμε κάθε εκατό χρόνια, παρά το ένδοξο παρελθόν της θα διαπιστώσουμε τη ραγδαία εξέλιξή της τους τελευταίους μόλις αιώνες, σε βαθμό που σήμερα μιλάμε ε.π. για νευτώνεια φυσική, για κβαντική φυσική, ενώ προοιωνίζονται πολύ μεγαλύτερες αποκαλύψεις. Και πού στηρίζουμε όλη αυτή τη σοφία; Σε παρατηρήσεις, σε πειράματα και διατύπωση νόμων και αξιωμάτων, που χωρίς την ανεπιφύλακτη αποδοχή τους … «καταρρέει το σύμπαν».
Συνέχεια →

Κατά καιρούς κεντρικά Μ.Μ.Ε., τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες, επαναφέρουν στο προσκήνιο με τρόπο αρνητικό το Ολυμπιακό Χωριό, δημοσιοποιώντας ρεπορτάζ του τύπου: «Ρημάζει από την εγκατάλειψη το Ολυμπιακό Χωριό», «Καταστρέφονται τα Ολυμπιακά Ακίνητα στους Θρακομακεδόνες», «Λεηλατούνται τα κτίρια» κ.ά. Παρόμοια και χειρότερα λέγονται και γράφονται για το σύνολο του Δήμου Αχαρνών και άλλες «προβληματικές» περιοχές. Τα ρεπορτάζ αυτά αναπαράγονται από διάφορα blogs, τοπικά μέσα, και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αναμφισβήτητα, όσο δυσάρεστες κι αν είναι αυτές οι ειδήσεις, αντικατοπτρίζουν λίγο-πολύ την όχι ρόδινη πραγματικότητα. Αναντήρητα, επίσης, οι δημοσιογράφοι και τα μέσα που εργάζονται έχουν την ελευθερία -αλλά και την υποχρέωση- να αποτυπώνουν ρεαλιστικά τα γεγονότα. Τα τοπικά μέσα, τα blogs και κάθε ιδιώτης, έχουν κι αυτοί το αναφαίρετο δικαίωμα να προσεγγίζουν με τη δική τους οπτική, να αναπαράγουν και να σχολιάζουν τα θέματα που τα κεντρικά Μ.Μ.Ε. φέρνουν στην επικαιρότητα. Άλλωστε και ο υποφαινόμενος κατά καιρούς υπήρξε ιδιαίτερα καταγγελτικός, δημοσιοποιώντας κακώς κείμενα προκειμένου να αντιμετωπιστούν.
Συνέχεια →

Του Παύλου Γεωργίου

«Τόν μηδέν τούτων μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα ἀλλ’ ἀχρεῖον νομίζομεν». [=Δεν θεωρούμε φιλήσυχο αλλ’ άχρηστο αυτόν που (ενώ μπορεί) δεν (θέλει να) ασχολείται με τα κοινά]. (Περικλής)

Καλό μήνα! Μπήκαμε αισίως στον Φεβρουάριο και στην τελική ευθεία για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. «Τελική ευθεία» για εκλογές που θα γίνουν σε τρισήμισυ μήνες; Ναι, γιατί ενώ για τις υπόλοιπες εκλογές μικρή σημασία έχει το πού ψηφίζουμε, για τις αυτοδιοικητικές είναι το πιο σημαντικό. Το ποιον θα ψηφίσουμε, είναι επίσης σημαντικό, αλλά έρχεται δεύτερο. Αν, λοιπόν, ως «γνήσιοι Έλληνες», δε φροντίσαμε ως τώρα να ψηφίζουμε στον τόπο όπου παραπονιόμαστε για τα κακώς κείμενα και απαιτούμε ευθύνες, ας ξέρουμε πως η αγαπημένη μας «τελευταία στιγμή» είναι το τέλος του κουτσοφλέβαρου. Τον Μάρτη καταρτίζονται και οριστικοποιούνται οι εκλογικοί κατάλογοι. Στην περίπτωση που δεν προλάβουμε θα πρέπει στο μέλλον να απευθυνόμαστε για τυχόν παράπονά μας σε κάποιον άσχετο και άμοιρο ευθυνών δήμαρχο. Βέβαια αυτό, όσο ενδιαφέρει εμάς τώρα, άλλο τόσο θα ενδιαφέρει εκείνον τότε και πολύ περισσότερο δεν θα καίγεται καρφί του δικού μας δημάρχου, της περιοχής που κατοικούμε και ζούμε την καθημερινότητά μας.

Συνέχεια →

Συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια λειτουργίας του Ολυμπιακού Χωριού, στη μεταολυμπιακή του χρήση, και είναι απογοητευτική η διαπίστωση ότι συντηρούνται ηθελημένα ή αθέλητα τερατολογίες, που είχαν ίσως μια δικαιολογία, αυτήν της άγνοιας πριν δέκα χρόνια, όχι όμως τώρα πια. Τις διαβάζουμε στον τοπικό τύπο, σε ιστοσελίδες, τις ακούμε από τοπικά Μ.Μ.Ε., στην πλατεία αλλά και στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου και όχι κατ’ ανάγκη από κακόπιστους και κακοπροαίρετους ανθρώπους. Ας δούμε ορισμένους Μύθους και την αντίστοιχη Πραγματικότητα.
Συνέχεια →