Οι δύσκολες γιορτινές μέρες πέρασαν και μπήκε το αισιόδοξο 2021.
Διαβάζοντας τα ευχολόγια των δημοσίων προσώπων του Δήμου Αχαρνών στα social αντιλαμβάνομαι ότι κανείς τους  δεν έχει καταλάβει ότι οι δημότες είτε ανήσυχοι είτε αισιόδοξοι είτε απαισιόδοξοι, είναι όλοι εμφανώς προβληματισμένοι. Και όχι μόνο. Δεν θέλουν να δουν –ή δεν έχουν καταλάβει- ότι η πολιτική ζωή του τόπου έχει σκοτεινιάσει, ότι η πολιτική νύχτα είναι περισσότερο κοντά από όσο πιστεύουν. Εφαρμόζοντας τις ίδιες παλιές «καλές» τακτικές -με τη δικαιολογία της πανδημίας αυτή τη φορά-, ενάμιση χρόνο τώρα στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αχαρνών περνούν σοβαρά θέματα για μέλλον των δημοτών ερήμην διαλόγου και ορθών διαδικασιών. Όμως, ότι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Έτσι, όλο αυτό το διάστημα λαμβάνονται σοβαρές αποφάσεις χωρίς οι δημότες να έχουν την δυνατότητα παρακολούθησης σε ζωντανή ροή των δημοτικών συμβουλίων, της πλέον δημοκρατικής διαδικασίας.

Μπορεί οι έκτακτες υγειονομικές συνθήκες λόγω COVID-19 να κάνουν την κριτική λίγο πιο δύσκολη, αλλά καθώς είμαστε όλοι νοήμονες, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε να μην κρίνουμε μια δημοτική αρχή της οποίας η συμπολίτευση αποτελείται από «καινοτόμους οραματιστές» με μια ανύπαρκτη (με ελάχιστες εξαιρέσεις) αντιπολίτευση που τις περισσότερες φορές δεν  παρίσταται ή είναι αδιάβαστη. Εύκολα μπορεί κανείς να εξάγει τα συμπεράσματα του μελετώντας προσεκτικά τις παρουσίες, τα αποτελέσματα και τα ψηφίσματα των δημοτικών συμβουλίων.

Με το σκεπτικό ότι πρώτος στόχος κάθε δημοτικής αρχής είναι η επανεκλογή της, ένα χρόνο μετά την εκλογή του ο δήμαρχος απομειώνει έντεχνα την αντιπολίτευση απορροφώντας έξυπνα τους θεσιθήρες της αντιπολίτευσης και εμπλουτίζει την παράταξή του ισχυροποιώντας την έτσι απέναντι στους εσωτερικούς κλυδωνισμούς. Το έργο του γίνεται εύκολο καθώς η εναπομείνασα αντιπολίτευση παραπαίει ενώ συνεχίζει τις επαφές του και με άλλους «μνηστήρες». Ταυτόχρονα -χωρίς αντιπολίτευση- παραμένει μια δημοτική αρχή χωρίς πραγματικό κίνητρο να γίνει καλύτερη. Μια δημοτική αρχή που όσο περνάει ο καιρός φοβάται όλο και λιγότερο να κάνει λάθη. Μια δημοτική αρχή που παρουσιάζει συνεχώς αυξανόμενα κρούσματα αλαζονείας.

Στον αντίποδα υπάρχουν και οι «άλλοι».
Αυτοί που ψάχνουν να αυτοπραγματωθούν και να ικανοποιήσουν την επιθυμία για διάκριση και δημοσιότητα υποχωρώντας από τις αξίες τους, διαγράφοντας τις κόκκινες γραμμές τους, με μοναδικό στόχο την παραμονή τους στο προσκήνιο και τη διακριτή θέση. Αυτοί που θέλησαν να δείξουν ότι είναι το φως στο σκοτάδι της κρίσης και που προσέτρεξαν στην «αυτόφωτη» συμπολίτευση προσπαθώντας να σταθούν χαμογελαστοί δίπλα της για να πάρουν κι αυτοί από το φως ή μάλλον από το ημίφως της που όμως διαρκώς χαμηλώνει και τρεμοσβήνει. Για αυτούς τους «άλλους», δεν είναι ο άνθρωπος που τιμά τη θέση, αλλά η θέση που δίνει αξία στον άνθρωπο.

Έτσι, αυτή δημοτική αρχή είτε «λιγότερο καλή» είτε «λιγότερο κακή», μέτρια ή κακή, δεν έχει πραγματικό κίνητρο βελτίωσης. Γιατί απέναντί της έχει μια αντιπολίτευση ανίκανη να αντιπολιτευθεί με στοιχειώδη σοβαρότητα. Για την ακρίβεια έχει μια αντιπολίτευση που της επιτρέπει να χαλαρώνει και όχι μόνο δεν θα βελτιώνεται, αλλά μάλλον θα γίνεται λιγότερο καλή (ή όλο και χειρότερη).

Όμως, το χειρότερο όλων είναι ότι σε αυτή τη χρονική στιγμή οι δημότες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα καθώς η σοβαρή κριτική χωρίς άμεση εκλογική απειλή δεν ενοχλεί την δημοτική αρχή -ούτε και την αντιπολίτευση- η οποία αργότερα στο μόνο που θα μπορεί να ελπίζει είναι σε μια μεταγενέστερη «κοντή μνήμη» των δημοτών.

Νάσος Βαλαβάνης