Του Ευθύμη Λεκάκη
Νομικού LL M. International Law, Οικονομολόγου (μέλους Ο.Ε.Ε.), Ιστορικού Ερευνητή

Σχετικά με τις ανιστόρητες αιτιάσεις των Τούρκων, που στην προσπάθειά τους να αλλοιώσουν οτιδήποτε έχει σχέση με αρχαία ιστορία και αρχαίο πολιτισμό, μιας κι αυτοί δε διαθέτουν από δαύτα, κυκλοφορούν βιντεάκια με συνεντεύξεις στα απόλυτα ελεγχόμενα από το ισλαμοφασιστικό καθεστώς ΜΜΕ της γείτονος και γίνονται περίγελος στη διεθνή ιστορική κοινότητα. Έτσι και τώρα, βάλθηκαν να τουρκοποιήσουν τη λέξη Αιγαίο!
Όμως, όταν η λέξη Αιγαίο και Αιγαίας μπήκαν στο λεξιλόγιο, οι Τούρκοι δεν υπήρχαν σαν λαός ούτε στις στέπες της Μογγολίας.
Συνέχεια →

Του Ευθύμη Λεκάκη
Νομικού LL M. International Law,
Οικονομολόγου (μέλους Ο.Ε.Ε.),
Ιστορικού Ερευνητή

[ Η ομιλία του Ευθύμη Λεκάκη στο Διεθνές Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού που διοργανώθηκε στις 4 και 5 Νοέμβρη 2023 από το Σύλλογο Ποντίων Χανίων Παναγία Σουμελά, υπό την αιγίδα του Δήμου Χανίων, της Περιφέρειας Κρήτης και της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου. ]

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σύμφωνα με αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, στον Πόντο, πριν από την ελληνική εποίκιση, κατοικούσαν διάφοροι γηγενείς πληθυσμοί. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι Κόλχοι ή Λαζοί (ανατολικά της Τραπεζούντας) που εκχριστιανίστηκαν κατά τη βυζαντινή περίοδο και εξισλαμίστηκαν κατά την τουρκοκρατία. Άλλοι ντόπιοι λαοί ήταν οι Λευκόσυροι (προς την Καππαδικία), οι Χαλδαίοι (στη Χαλδία), οι Χάλυβες, οι Μοσσύνοικοι (μεταξύ Κερασούντας και Τρίπολης), οι Δρίλες, οι Μάκρωνες, οι Κερκύτες. Οι Ταόχοι, οι Φασιανοί (γύρω από τον Φάση ποταμό), οι Παφλαγόνες, Τιβαρηνοί κ.α. Οι ντόπιοι αυτοί λαοί ποτέ δε μπόρεσαν να ενωθούν. Κρατήθηκαν σαν ξεχωριστές πληθυσμιακές ομάδες με τη δική τους γλώσσα και την ξεχωριστή τους θρησκεία.
Συνέχεια →

Του Ευθύμη Λεκάκη
Νομικού LL M. International Law,
Οικονομολόγου (μέλους Ο.Ε.Ε.),
Ιστορικού Ερευνητή

Η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων από τους Νεότουρκους υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ, του αυτοκληθέντος Ατατούρκ. Όταν μιλάμε για γενοκτονία των Ποντίων, αναφερόμαστε στις σφαγές και τους εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923.
Στις 19/5/1919, ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα, για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του, θέτοντας σ’ εφαρμογή τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση από έκθεση σε κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι πορείες θανάτου στην έρημο και συχνότατα οι εν ψυχρώ δολοφονίες ή εκτελέσεις. Ο αριθμός των θυμάτων έχει υπολογιστεί από μελετητές σε 353.000.
Συνέχεια →

Του Ευθύμη Λεκάκη
Νομικού LL M. International Law,
Οικονομολόγου (μέλους Ο.Ε.Ε.),
Ιστορικού Ερευνητή

«῎Ολβιος, ὅστις τῆς ἱστορίης ἔσχε μάθησιν».  (Ευριπίδης, απόσπασμα 910) μτφ. «Ευτυχής είναι εκείνος που γνωρίζει την ιστορία.»

Στις 30 Ιανουαρίου του 1923 υπογράφηκε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η Σύμβαση της Λοζάνης. Από την πλευρά της Ελλάδας, τη Σύμβαση αυτή υπέγραψε ο Ελ. Βενιζέλος και από την πλευρά της Τουρκίας ο Ισμέτ Ινονού.
Πόσοι στ’ αλήθεια γνωρίζετε τι προέβλεπε αυτή η Σύμβαση; Πόσο ευνοϊκή ή μη ήταν για τη χώρα μας; Δεν θα σας ρίξω στα βαθιά νερά, αλλά, τουλάχιστον θα μάθετε -όσοι δε γνωρίζετε- τι ακριβώς συμφωνήθηκε.
Συνέχεια →

Πρόσφυγες Ιουλίου 1922 – Είσοδος

Του Ευθύμη Λεκάκη
Νομικού LL M. International Law,
Οικονομολόγου (μέλους Ο.Ε.Ε.),
Ιστορικού Ερευνητή

Οι «ισχυροί» απέναντι σε Ελλάδα και Τουρκία μεταξύ 1914 και 1923

Η αρχή του 20ου αιώνα με την βιομηχανική επανάσταση σημαδεύτηκε εκτός των άλλων και από το μοίρασμα των πηγών της πρώτης ύλης της, του πετρελαίου. Στην τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, πρωταγωνίστησαν οι πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες της Ελλάδας και Τουρκίας, με αδιαμφισβήτητο «σκηνοθέτη» τους ηγέτες των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, που όλοι τους έψαχναν την νέα ταυτότητα τους στον καινούργιο αιώνα, με δεδομένη την διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Συνέχεια →

Του Ευθύμη Λεκάκη
Νομικού LL M. International Law,
Οικονομολόγου (μέλους Ο.Ε.Ε.),
Ιστορικού Ερευνητή

Η περιοχή της Νάουσας, μέχρι το 1705 είχε ειδικό καθεστώς και δεν είχε υποστεί τις συνέπειες της Οθωμανικής κατοχής.

Εκείνη τη χρονιά,  οι χριστιανοί γιόρταζαν τις καταραμένες κατά τους κατακτητές «μέρες των κόκκινων αυγών». Την Λαμπρή. Περίπου τις ημέρες εκείνες γιόρταζαν κι εκείνοι το δικό τους Κουρμπάν Μπαϊράμι.

Διέταξαν, λοιπόν, για να μην ενοχληθούν κατά τις γιορτές τους,  όλοι οι χριστιανοί να παραμείνουν στα σπίτια τους με τα άρματα τους και να μην κυκλοφορεί κανείς στους δρόμους. Όποιον έβρισκαν κυρίως νεαρό τον έπαιρναν στο παιδομάζωμα δημιουργώντας τα τάγματα των Γενιτσάρων ή Γιανιτσάρων και τους άλλους τους πουλούσαν σκλάβους. Αλλά έμπαιναν και μέσα στα σπίτια και άρπαζαν παιδιά.
Συνέχεια →

Του Ευθύμη Λεκάκη
Νομικού LL M. International Law,
Οικονομολόγου (μέλους Ο.Ε.Ε.),
Ιστορικού Ερευνητή

Ιστορίες και έθιμα από τα βάθη των αιώνων, με κάποια να έχουν την αφετηρία τους ακόμη και στην περίοδο των ελληνιστικών χρόνων, αναβιώνουν αυτές τις μέρες απ’ άκρου εις άκρον στη χώρα, μέσα από διάφορα δρώμενα για την Αποκριά. Από τα αλευρομουτζωρώματα στο Γαλαξίδι, το ξακουστό «Μπουρανί», τη γιορτή του φαλλού στον Τύρναβο, τον γάμο του Κουτρούλη στη Μεθώνη, μέχρι τους Κουδουναραίους του Διστόμου, τους Γέρους της Σκύρου και τα Στοιχειά της Χάρμαινας στην Άμφισσα, η Ελλάδα γιορτάζει την Αποκριά.
Συνέχεια →